Krótka głodówka powinna być stosowana tylko w stanach chorobowych, to znaczy: w dolegliwościach żołądkowo-jelitowych czy przeziębieniach. Nie zaleca się jej również stosować dłużej niż trzy dni, a może trwać nawet jeden.
Jednakże pamiętać należy, że jej zadaniem nie jest spowodować utratę masy ciała, a jedynie przejściową, lecz przede wszystkim poprawienie stanu zdrowia pacjenta. Jeśli jednak żadna taka poprawa nie nastąpi po tych trzech dniach, należy się natychmiast skonsultować z lekarzem. Krótka głodówka, ze względu na swoją ubogość, często nazywana jest również „głodówką dziką”, a na celu ma przede wszystkim odciążenie organizmu od czynności trawienia oraz metabolizmu.
Rodzajów krótkich głodówek można naliczyć kilka, skoncentrujmy się natomiast na trzech: herbatkowo-ziołowej, owocowej oraz porannej. W tej pierwszej, jak sama nazwa wskazuje, główną rolę odgrywają herbatki z ziół, które stosuje się w przypadku dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Będąc na takiej głodówce należy pić do siedmiu filiżanek dziennie naparu z rumianku, ale nie tylko, bo można również przyjmować inne mieszanki ziołowe.
Tu na szczególną uwagę zasługują następujące rośliny: kurze ziele, ziele bylicy piołunu, korzeń dębu, ziele centurii czy kłącze pięciornika. Krótką głodówkę można również śmiało stosować w przypadku zachorowań na przeziębienie, czy stanów gorączkowych, a tym samym w czasie obniżonej odporności organizmu.
Zdarza się jednak, że nie wszyscy pacjenci lubią takie herbatki, więc niektóre ich „porcje” mogą zastąpić sokiem z czarnego bzu. Jeśli zaś chodzi o „dni owocowe”, to zaleca się codzienną dawkę świeżych owoców i warzyw w ilości jednego kilograma, rozłożoną na cztery „dania”. Istotne jednak, by ich nie obierać ani nie poddawać żadnej obróbce termicznej, ponieważ chodzi przede wszystkim o to, by nie utracić cennych i znacznych minerałów, zawartych głównie pod skórką, lub „wygotowanych”. Dlatego warzywa i owoce po prostu trzeba dobrze umyć pod bieżącą wodą, a potem zetrzeć na tarce, aby uzyskać papkę. Z tego samego względu, zaraz po tym trzeba swoją porcję zjeść, żeby się nie zepsuła, albo nie zrobiła się czarna.
Dniami owocowymi można wymusić samoistny spadek wagi, ciśnienia lub też pozbycie się schorzeń naczyniowo-sercowych, zaburzeń przemiany materii, reumatyzmu bądź schorzeń skórnych, pojawiających się przewlekle. Istotne w tym wszystkim jest to, by głodówkę owocową przeprowadzać w regularnych odstępach czasowych – w przypadku osób zdrowych, kiedy to można przeprowadzać ją na własną rękę, o ile się tej głodówki nie przedłuża. Najlepiej wybierać takie dni, kiedy będziemy mieli więcej czasu dla siebie, kiedy się dobrze wyśpimy, a przez co też nie będziemy niepotrzebnie rozdrażnieni, bo nic tak negatywnie nie działa na nasze samopoczucie jak złość.
Jeśli zaś chodzi o głodówkę poranną, to wynalazł ją już w XIX wieku pewien amerykański lekarz, Dewey. Uznał on, iż kiedy rano zjadamy śniadanie, to przerywamy nocną, przyśpieszoną przemianę materii, przez co zostaje ona natychmiast spowolniona przez nas samych, zamiast pracować na tych samych, wysokich obrotach. Ale uwaga! Na nic zda się taki poranny post, jeśli wszystko się nadrobi w czasie obiadu. Głodówki takiej nie mogą stosować cukrzycy, ani dzieci, młodzież czy pracownicy fizyczni – czyli te grupy społeczne, które potrzebują od rana dużej dawki energii, dostarczanej wraz z pożywieniem.
Marta Akuszewska
